L'urmu e ra vite

L 'urmu e ra vite
'Nu pede d'urmu s'era 'nnamuratu
De 'nu pede de vite muscatella;
Ma, vrigugnusu, 'u' ss'èradi azzardatu
Mancu 'e le dire: quantu siti bbella!
'Nu juornu, quannu 'u vientu, chianu chianu,
'E pàmpine de cchiù lle muoticava,
Senza fare a ccapire de luntanu,
'Na canzuna d'amure le cantava.
'A vite, chi sinn'era 'nnamurata,
Filice se sintìa; ma stava ccita.
Avèra ddata ppe' cchill'urmu 'a vita
Ma passare 'u' bbulìa ppe' 'nna spacciata.
'Nu juornu l'urmu, fàttuse cchiù arditu,
Le disse: -Te vulèra ppe' mmugliere -.
'A vite rispunnìu: - si tu sapère
A qquant'anni te vuogliu ppe' mmaritu! -
E ffo' ccussì chi, l'ùottu de frivaru,
'A vite e ll'urmu nuostru se spusaru.